Proces projektowania możemy zdefiniować jako pewną formę aktywności twórczej, która podlega określonym, z góry ustalonym zasadom. Rodzaj, zakres i charakter tych zasad, zależy od tego na jakim polu projektowym się poruszamy. Można postawić tezę, że aby wszystko to, co powstaje jako spontaniczna reakcja twórcy na otaczający go świat, stało się językiem uniwersalnym, musi być określone w pewnych ramach. Powinno być podporządkowane pewnym zasadom, które z jednej strony charakteryzują rzeczywistość w świecie „tu i teraz”, ale z drugiej nawiązują do czytelnych odnośników w kulturze i historii. Tylko wtedy przekaz zawarty w projekcie staje się czytelny.
W procesie projektowym możemy wyróżnić trzy główne etapy działania. Pierwszy, to analiza i systematyka danego problemu projektowego. Jest to moment porządkowania i oceny wszystkich zmiennych składających się na zagadnienie. Drugi – poszukiwanie rozwiązań, szkicowa wizualizacja spontanicznego pomysłu, który powstał w odpowiedzi na postawione zadanie. Jest to chyba najprzyjemniejszy moment w pracy projektanta. Na końcu jest weryfikacja pomysłu w oparciu o uzyskane wcześniej dane. Praktycznie zawsze kilkakrotnie powtarzamy te dwa ostatnie etapy, zanim dojdziemy do satysfakcjonującego efektu.
Idealny projekt wzorniczy to taki, w którym zachowana jest równowaga pomiędzy wartością estetyczną (lub artystyczną) a użytkową. Zachwianie tej równowagi prowadzi do powstania tworu zbyt „wydumanego”, który jest nieużyteczny, albo zbyt „technicznego”, który jest po prostu brzydki.
Tomasz Mucha, projektant, artysta plastyk.
Absolwent Wydziału Form Przemysłowych łódzkiej ASP. Specjalizacja u prof. Jerzego Derkowskiego w Pracowni Projektowania Systemów Użytkowych. Członek Związku Polskich Artystów Plastyków. Od kilku lat projektuje meble dla indywidualnych klientów zagranicznych.